EN
Close menu

Blog

Phone Icon
Phone Icon

Blog

ZŁOTA 44 – dzieło słynnego architekta

Daniel Libeskind jest jednym z najbardziej znanych współczesnych architektów na świecie. Jego niezwykłe projekty można podziwiać między innymi w Berlinie, Manchesterze, San Francisco, a od niedawna również w Warszawie przy ulicy Złotej 44. Powstaje tu bowiem najwyższy w Unii Europejskiej luksusowy apartamentowiec w charakterystycznym dla twórczości Libeskinda ekspresyjnym stylu.

Libeskind urodził się w 1946 roku w Łodzi w rodzinie polskich Żydów ocalałych z Holocaustu. W 1957 roku wyemigrował do Tel-Awiwu, a dwa lata później do Nowego Jorku. Początkowo studiował muzykę. Szybko jednak porzucił ją dla architektury, którą ukończył w 1970 roku w nowojorskiej szkole Cooper Union for the Advancement of Science and Art. Studiował również historię i teorię architektury na Uniwersytecie Essex. Do tej pory sam wykłada na wielu uczelniach.

Jego architektura zaliczana jest do dekonstruktywizmu, czyli kierunku rozwijającego się od lat 80-tych ubiegłego wieku, który według jednego z jego popularyzatorów – Marka Wigleya – polega na „kwestionowaniu przyjętych norm harmonii, jedności, równowagi i proponowaniu w zamian odmiennego spojrzenia na strukturę”. Dekonstruktywistyczne budowle charakteryzuje odważna, rozczłonkowana, wielowarstwowa geometryzująca forma pozbawiona tradycyjnej ornamentyki. Zadaniem takiej architektury jest komunikacja różnych symboli i znaczeń.

Wszystkie te idee są odzwierciedlone w najbardziej znanym dziele Libeskinda – Muzeum Żydowskim w Berlinie. Swoją formą przypomina ono „połamaną” gwiazdę Dawida. Gmach przecinają trzy osie: pierwsza – Ciągłości historii Berlina, druga – Emigracji Żydów prowadząca do symbolicznego Ogrodu Wypędzonych, trzecia – Holocaustu, kończąca się ponurą Wieżą Holocaustu. Za pomocą środków architektonicznych Libeskind opowiada tu historię swojego narodu, a także umożliwia widzom odczucie atmosfery tragicznych zdarzeń. Nikogo nie pozostawia obojętnym.

Apartamentowiec przy Złotej 44 również intryguje swą formą, chociaż ze względu na odmienną funkcję, w zupełnie inny sposób. Nie jest jedynie oderwaną od kanonów, nowoczesną formą, ale dzięki konstrukcji sprawiającej wrażenie ciągłego ruchu – symbolem rozwijającej się Polski oraz jej stolicy. Jak podkreśla sam Libeskind bryła budynku stanowi wyraz „zainspirowania historią Warszawy i światłem, potencjałem jaki miasto ma w sobie”. Dzięki temu ma też szansę stać się nową wizytówką naszego miasta – wizytówką na miarę XXI wieku.